Oblicza Prześladowań: Tomas
Tomas urodził się i wychowywał w szanowanej i radykalnie wierzącej rodzinie muzułmańskiej. Nawrócenie się do Chrystusa zmieniło całe życia Tomasa. Zobacz, jak do tego wszystkiego doszło!
Łamanie praw człowieka
Przypadki udokumentowane przez Open Doors świadczą o tym, że prawo do wyboru i praktykowania własnej religii jest jednym z najczęściej naruszanych praw na świecie. Prawo to jest najstarszym z praw człowieka. Artykuł 18 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, przyjętej w 1948 r. przez Organizację Narodów Zjednoczonych, mówi:
„Każdy człowiek ma prawo wolności myśli, sumienia i wyznania; prawo to obejmuje swobodę zmiany wyznania lub wiary oraz swobodę głoszenia swego wyznania lub wiary bądź indywidualnie, bądź wespół z innymi ludźmi, publicznie i prywatnie, poprzez nauczanie, praktykowanie, uprawianie kultu i przestrzeganie obyczajów”.
Oświadczenie podpisane przez co najmniej 165 państw Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych (1966 r.) głosi:
„Każdy ma prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania. Prawo to obejmuje wolność posiadania lub przyjmowania wyznania lub przekonań według własnego wyboru oraz do uzewnętrzniania indywidualnie czy wspólnie z innymi, publicznie lub prywatnie, swej religii lub przekonań przez uprawianie kultu, uczestniczenie w obrzędach, praktykowanie i nauczanie.
Nikt nie może podlegać przymusowi, który stanowiłby zamach na jego wolność posiadania lub przyjmowania wyznania albo przekonań według własnego wyboru.
Wolność uzewnętrzniania wyznania lub przekonań może podlegać jedynie takim ograniczeniom, które są przewidziane przez ustawę i są konieczne dla ochrony bezpieczeństwa publicznego, porządku, zdrowia lub moralności publicznej albo podstawowych praw i wolności innych osób.
Państwa-Strony niniejszego Paktu zobowiązują się do poszanowania wolności rodziców lub, w odpowiednich przypadkach, opiekunów prawnych do zapewnienia swym dzieciom wychowania religijnego i moralnego zgodnie z własnymi przekonaniami."
Prawo do zmiany religii
Zgodnie z art. 18 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka (1948) prawo do wolności wyznania "obejmuje wolność zmiany religii lub wiary". Taka wyraźna ochrona zmiany wyznawanych przekonań nie była już zgodna z art. 18 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych przyjętego w 1966 r. W międzyczasie opozycja stała się zbyt silna, zwłaszcza ze strony nowych niezależnych państw muzułmańskich. Stąd zgodzono się wymieniać wyżej wspomniane sformułowanie słowami "wolność, religia lub światopogląd według własnego wyboru". Nie zmienia to jednak faktu, że prawnicy nadal uważają prawo do zmiany przekonań religijnych jest integralną częścią prawa do zmiany wyznawanej religii.
Fakt, że kwestia możliwości zmiany wiary doprowadziła do tak wielkich dyskusji pokazuje jednak, jak ważne jest to zagadnienie. Zgodnie z muzułmańskim prawem karnym, kara śmierci za apostazję jest "odstępstwem" (odejście od islamu), nawet jeśli nie zawsze jest to egzekwowane przez państwo. Ale również chrześcijanie nawróceni z hinduizmu, buddyzmu są dyskryminowani, doświadczają przemocy. Presja wywierana jest nie tylko przez państwo, ale także przez przywódców religijnych, społeczność lokalną i rodziny.
Z tego powodu konwertyci pozostają w ukryciu i nie są ujmowani w żadnych statystykach dot. wyznawanej religii. Jednym z głównych zadań Open Doors jest wspieranie chrześcijan nawróconych z innych religii, ponieważ tata grupa osób często musi znosić najsilniejsze prześladowania. Open Doors raportowało w przeszłości wiele takich przypadków. Konwertyci na chrześcijaństwo są poddawani ogromnej presji, aby powrócili do swojej religii. Dlatego Open Doors szczególnie zależy na ich ochronie.
Kto decyduje o prawach człowieka?
Prawa uznawane na arenie międzynarodowej są określone w tak zwanej Międzynarodowej Karcie Praw Człowieka. Składają się na nią trzy dokumenty przyjęte przez ONZ: Powszechna Deklaracja Praw Człowieka (UDHR), Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych (MPPOiP) oraz Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych (ICESCR).
Jak widać już z nazwy, UDHR nie jest prawnie wiążącym dokumentem w ścisłym tego słowa znaczeniu. Jednak ze względu na szerokie zastosowanie, oświadczenie przyjęte w 1948 r. jest powszechnie uznawane za międzynarodowe prawo zwyczajowe. Jest to również ważny dokument polityczny, ponieważ nie wszystkie państwa stały się członkami obu porozumień.
Od 1966 prawa człowieka gwarantowały dwie konwencje UDHR w MPPOP i ICESCR. Państwa mogą przystąpić do tych paktów, co czyni je prawnie wiążącymi. Pakt cywilny obejmuje 169 państw członkowskich, Pakt Społeczny 165 (od lutego 2017 r.). Dwa komitety są odpowiedzialne za nadzorowanie przestrzegania obu konwencji oraz monitorowania zgodności ich sprawozdań wśród państw członkowskich, w których państwa członkowskie muszą regularnie zajmować stanowisko co do konkretnych sytuacji w zakresie praw człowieka.
Prawo do wolności religijnej jest określone w artykule 18 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, jest adresowane do wszystkich państw członkowskich ONZ, a tym samym stanowi międzynarodowy standard. Ponadto, prawo do wolności religijnej jest zawarte w artykule 18; a jego przestrzeganie jest monitorowane przez Komitet Praw Człowieka.
