Iran

Spis treści

Kluczowe ustalenia

Okres badawczy: od 1 października 2023 do 30 września 2024

W Iranie to głównie państwo jest odpowiedzialne za łamanie praw konwertytów z islamu na chrześcijaństwo, a w mniejszym stopniu społeczeństwo i rodziny chrześcijan. Rząd postrzega chrześcijaństwo jako narzędzie do podważenia fundamentów islamu przez kraje Zachodu. Zarówno przywódcy wspólnot konwertytów, jak i wspierający ich chrześcijanie innych wyznań są zatrzymywani, stawiani przed sądem i skazywani na długie wyroki więzienia za „przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu narodowemu”.

Historyczne wspólnoty chrześcijan ormiańskich i asyryjskich są uznawane i chronione przez państwo, ale traktowane jako obywatele drugiej kategorii, np. w większości miejsc pracy, zwłaszcza w administracji państwowej, aby zostać zatrudnionym, trzeba być muzułmaninem. Ormiańscy i asyryjscy chrześcijanie cierpią z powodu prawnie legitymizowanej dyskryminacji, np. poprzez zakaz używania języka perskiego podczas praktyk religijnych lub w drukowanych materiałach chrześcijańskich. Ponadto historyczne wspólnoty chrześcijańskie nie mogą kontaktować się z chrześcijańskimi konwertytami z islamu (mówiącymi po persku), a konwertytom nie wolno uczestniczyć w nabożeństwach kościołów. 

Spis treści

Profil kraju w formacie PDF

Poniższy profil kraju stanowi przetłumaczoną część szczegółowych raportów przygotowanych przez World Watch Research, dział badawczy Open Doors. Profil kraju dostępny jest również do pobrania w formacie PDF. Szczegółowe raporty w oryginalnej wersji angielskiej (części "Informacje ogólne" oraz "Dynamika prześladowań") znajdują się na końcu strony.

SKRÓCONY PROFIL KRAJU W PDF

Spis treści

1. Tło

Iran stał się Republiką Islamską w wyniku Rewolucji z 1979 roku, w wyniku której doszło do obalenia szacha i przejęcia władzy przez szyickich duchownych. Wtedy także zakazano w kraju wpływów zachodnich, jednoznacznie kojarzonych z chrześcijaństwem. Obecnie najwyższym rangą i najbardziej wpływowym duchownym jest Najwyższy Przywódca Ajatollah Ali Chamenei (konserwatysta). Pociąga za wszystkie polityczne sznurki. On również mianuje Radę Strażników, która ma prawo weta w stosunku do całego ustawodawstwa parlamentarnego, a także aprobuje wszystkich kandydatów na stanowiska polityczne.

We wrześniu 2022 roku Iran zalała fala protestów, do których doszło po śmierci 22-letniej Mahsy Amini, która zmarła w areszcie, zatrzymana przez irańską policję obyczajową za nieprawidłowe noszenie chusty. W przeciwieństwie do poprzednich protestów tym razem przyłączyło się do nich więcej grup społecznych, w tym wielu młodych ludzi. Irański reżim odpowiedział surowymi wyrokami dla tysięcy aresztowanych demonstrantów, w tym karą śmierci dla kilkudziesięciu z nich. W 2024 roku stracono co najmniej 345 osób, przy czym „nieproporcjonalnie dotknięte egzekucjami są mniejszości, w tym Kurdowie, Arabowie Ahwazi i Beludżowie” (OHCHR, 9 sierpnia 2024). Wielu chrześcijan ze wspólnot historycznych, a także konwertytów poparło te protesty. Od początku trwającej obecnie wojny między Izraelem a Hamasem (7 października 2023) wzrosła liczba wzajemnych ataków przeprowadzanych przez Izrael i Iran. Poważnym incydentem było zabicie w Teheranie przez Izrael w lipcu 2024 roku Ismaila Haniyeha, politycznego przywódcy Hamasu (Times of Israel, 4 sierpnia 2024 r.). Ataki odwetowe nie ustają.

Oficjalnie większość Irańczyków wyznaje religię państwową, czyli islam szyicki, a znaczna mniejszość (10%) wyznaje islam sunnicki. Konstytucja Iranu uznaje cztery grupy religijne: islam, zaratusztrianizm, judaizm i chrześcijaństwo. Wyznawcy innych religii niż islam szyicki są dyskryminowani, a w codziennym życiu napotykają wiele ograniczeń. Na przykład kodeks cywilny zabrania niemuzułmańskiemu mężczyźnie poślubienia muzułmanki. Hidżab jest obowiązkowy nawet dla chrześcijanek, a chrześcijanie nie mogą dziedziczyć majątku po muzułmanach.

Łamane są prawa nieuznawanych mniejszości (konwertytów na chrześcijaństwo, bahaitów, derwiszów i niewierzących). Większość z tysięcy irańskich konwertytów spotyka się w małych grupach domowych. Największym zagrożeniem dla chrześcijan są irańskie służby bezpieczeństwa, które monitorują chrześcijańską aktywność w internecie i zbierają informacje, aby wykorzystać je jako dowód „działania przeciwko bezpieczeństwu narodowemu” lub „szpiegostwa na rzecz syjonistycznych reżimów”. Uważa się, że tysiące irańskich chrześcijan wywodzących się ze środowisk muzułmańskich uciekają z kraju w obawie przed aresztowaniem, torturami psychicznymi (w tym izolacją) i długoterminowymi wyrokami więzienia. 

Spis treści

2. Sytuacja w różnych regionach kraju

Kontrola państwa jest największa na obszarach miejskich, podczas gdy obszary wiejskie są mniej monitorowane. Anonimowość obszarów miejskich daje chrześcijanom jednak większą swobodę w organizowaniu spotkań i działań niż na obszarach wiejskich, gdzie bardziej dotkliwa jest kontrola społeczna.

Spis treści

3. Kogo dotykają prześladowania?

Wspólnoty chrześcijan ekspatriantów

Grupa ta składa się z chrześcijańskich emigrantów z Dalekiego Wschodu (np. Filipiny i Korea Południowa) i Zachodu, z których wielu ma katolickie, luterańskie lub prezbiteriańskie korzenie. Spośród i tak niewielkiej liczby kościołów, kilka zostało zamkniętych po tym, jak zaczęli do nich uczęszczać lokalni konwertyci z islamu. Wspólne doroczne spotkania modlitewne przywódców kościelnych różnych wyznań również były w przeszłości odwoływane z powodu nacisków irańskiego aparatu bezpieczeństwa.

Zagranicznym chrześcijanom absolutnie nie wolno nawiązywać kontaktów z irańskimi konwertytami, nie mówiąc już o przyjmowaniu ich do wspólnot kościelnych.

Tradycyjne społeczności chrześcijańskie

Historyczne mniejszości etniczne chrześcijan, takie jak Ormianie i Asyryjczycy, mają względną swobodę w praktykowaniu swojej wiary. Wolno im głosić kazania do rodaków w ich własnym języku, ale zabroniona jest posługa konwertytom ze środowisk muzułmańskich (mówiącym po persku) lub zapraszanie ich do udziału w nabożeństwach. Chociaż formalnie uznane i chronione przez prawo, historyczne wspólnoty chrześcijańskie są traktowane jako obywatele drugiej kategorii i spotykają się ze społeczną dyskryminacją.

Społeczności konwertytów

Konwertyci z islamu stanowią największą grupę chrześcijan w kraju. Najbardziej dotkliwe prześladowania spotykają ich ze strony państwa, a w mniejszym stopniu rodziny i społeczeństwa. Chrzest, czyli publiczna deklaracja wyrzeczenia się islamu, jest zakazany. Dzieci urodzone w rodzinach konwertytów są automatycznie rejestrowane jako muzułmanie, ponieważ ich rodzice formalnie nie mogą zmienić swojej przynależności religijnej. W przeszłości zatrzymania, areszt i więzienie za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu narodowemu dotykały głównie przywódców wspólnot chrześcijańskich. Obecnie podobne zarzuty stawiane są zwykłym członkom wspólnot, niepiastującym funkcji przywódczych, a także wspierającym ich chrześcijanom innych wyznań. Na całym świecie rośnie społeczność irańskich chrześcijan nawróconych z islamu, gdyż na przestrzeni lat wielu konwertytów uciekło z kraju, wielu też nawróciło się już za granicą.

Nietradycyjne społeczności chrześcijan

Choć trudno jest oddzielić tę kategorię od wspólnot konwertytów, należą do niej wspólnoty ewangelikalne, baptystyczne i zielonoświątkowe. Często ich członkowie mają korzenie ormiańskie, asyryjskie, żydowskie lub zoroastryjskie. Są tu także grupy obejmujące dzieci i wnuki konwertytów z islamu. Spotykają się oni z takimi samymi surowymi prześladowaniami ze strony państwa i są dyskryminowani przez społeczeństwo, zwłaszcza jeśli angażują się w działalność ewangelizacyjną lub działalność kościoła domowego.

Spis treści

4. Główne źródła prześladowań i dyskryminacji

Islamski ekstremizm

Wszystkie obowiązujące Irańczyków przepisy muszą być zgodne z prawem szariatu. Rada Strażników, mianowana przez najwyższego przywódcę ajatollaha Chameneiego i składająca się z szyickich uczonych i duchownych, opiniuje wszystkie akty prawne, a także kandydatów na najwyższe stanowiska publiczne, np. prezydenta i członków parlamentu. Uznaje się, że etniczni Persowie są muzułmanami, więc konwertyci na chrześcijaństwo są uważani za apostatów. To powoduje, że jakakolwiek działalność chrześcijańska, zwłaszcza w języku perskim, staje się nielegalna. Lokalni duchowni muzułmańscy czasami podżegają do przemocy wobec grup mniejszości religijnych. Społeczeństwo irańskie jest mniej fanatyczne niż jego przywódcy ze względu na powszechny wpływ umiarkowanego islamu sufickiego, a także dumę Irańczyków z przedislamskiej kultury perskiej. Niemniej jednak rodziny, dla których religia jest ważna, wywierają presję na członków rodziny przechodzących z islamu na chrześcijaństwo.

Paranoja dyktatorska

Reżim dąży do ochrony wartości rewolucji z 1979 roku, z której czerpie swoją zasadność. Chrześcijaństwo jest postrzegane jako niebezpieczny wpływ Zachodu i zagrożenie dla islamskiej tożsamości Iranu. To wyjaśnia, dlaczego szczególnie konwertyci z islamu są skazywani za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu narodowemu. Ponadto brutalne represje wobec wszelkich przejawów opozycji pokazują, że reżimowi zależy przede wszystkim na utrzymaniu władzy.

Korupcja oraz przestępczość zorganizowana

Uwięzionym chrześcijanom, zwłaszcza konwertytom, regularnie proponuje się zwolnienie za kaucją. Często chodzi o duże sumy pieniędzy, od 2000 do 150 000 USD, zmuszające chrześcijan lub ich rodziny do oddania aktów własności domów, a czasem także biznesów. Osoby zwolnione za kaucją często milczą z obawy przed utratą rodzinnego majątku. Irański reżim naciska, by opuścili kraj i zrezygnowali ze zwrotu kaucji.

Ucisk klanowy

W Iranie, zwłaszcza wśród społeczności wiejskich, rozpowszechniona jest kultura honoru i wstydu. Iran jest krajem zróżnicowanym kulturowo i etnicznie. Niektóre grupy etniczne cechują się silną tożsamością grupową. Przejście na chrześcijaństwo jest wówczas postrzegane jako zdrada, która przynosi wstyd rodzinie. Tego typu zajścia mogą przyczyniać się do wywierania silniejszych nacisków na konwertytów na chrześcijaństwo.

Protekcjonizm denominacyjny

Władze irańskie chętnie podkreślają w mediach i na arenie międzynarodowej obecność przedstawicieli Kościoła ormiańskiego i asyryjskiego, aby wykreować pozytywny obraz Iranu jako państwa tolerancyjnego. Przedstawiciele tych kościołów publicznie mówią o „wolności, jaką cieszą się wszyscy chrześcijanie”, podczas gdy w rzeczywistości tylko niewielka część społeczności chrześcijańskiej cieszy się bardzo ograniczonym zakresem wolności. Stwierdzenia te są często wykorzystywane do delegitymizacji innych wyznań chrześcijańskich (głównie protestanckich konwertytów ze środowiska muzułmańskiego), które nie dostosowują się do rządowych wytycznych i które chcą w większym stopniu korzystać z wolności religijnej.

Spis treści

5. Czym różnią się prześladowania mężczyzn i kobiet?

Kobiety

Śmierć Mahsy Amini, pobitej na śmierć przez policję obyczajową na mocy irańskich przepisów dotyczących noszenia hidżabu, w 2022 roku zwróciła uwagę na sytuację irańskich kobiet. Zatrzymane przez policję obyczajową chrześcijanki są poniżane i mogą być napastowane seksualnie. Bywa, że chrześcijanki, zwłaszcza konwertytki, są zmuszane do małżeństw z muzułmanami. Jeśli kobieta jest zamężna, grozi jej odebranie dzieci, aby zapewnić im wychowanie w duchu muzułmańskim. Kobiety zamężne nie są chronione przed przemocą domową i seksualną; ten brak ochrony prawnej stwarza bezkarność dla sprawców brutalnych prześladowań na tle religijnym w sferze prywatnej i publicznej. Ponieważ kobiety nie mogą same podróżować, nie mają też możliwości ucieczki.

Formy wywierania nacisku:

• ograniczanie kontaktów społecznych/międzyludzkich;
• odebrania prawa do opieki nad dziećmi;
• narzucenie reguł ubioru;
• wymuszony rozwód;
• wymuszone małżeństwo;
• uwięzienie przez władze państwa;
• uwięzienie przez rodzinę (areszt domowy);
• ograniczenia w przemieszczaniu się;
• przemoc fizyczna;
• przemoc psychiczna;
• przemoc seksualna.

Mężczyźni

Największymi zagrożeniami dla mężczyzn, zwłaszcza na obszarach miejskich, są areszt oraz długie wyroki więzienia. Zazwyczaj mężczyźni są głównymi żywicielami swoich rodzin. Nawracając się na chrześcijaństwo, ryzykują utratę pracy. A kiedy składają wniosek o rejestrację działalności gospodarczej, to z dużym prawdopodobieństwem zostanie on odrzucony, jeśli urzędnik zda sobie sprawę, że petent jest chrześcijaninem. Tego typu utrudnienia i strach przed aresztowaniem stanowią duże obciążenie dla całych rodzin. Mężczyźni są śledzeni, nękani groźbami i szykanami; wszystko po to, by zmusić ich do opuszczenia kraju.

Formy wywierania nacisku:

• nękanie ekonomiczne poprzez dostęp do zatrudnienia;
• nękanie w biznesie i miejscu pracy;
• zmuszenie do opuszczenia miasta/kraju;
• uwięzienie przez władze państwowe;
• przemoc fizyczna;
• przemoc psychiczna.

Spis treści

6. ŚIP: Perspektywa 5-letnia

Wykres: Wynik w zaokrągleniu.

Krótki opis zmiany wyniku i jej przyczyny

W okresie badawczym ŚIP 2025 wynik kraju zmienił się tylko nieznacznie. Presja utrzymuje się na ekstremalnie wysokim poziomie praktycznie we wszystkich sferach życia, a wynik za przemoc nadal jest bardzo wysoki. Perspektywy dla irańskich chrześcijan, w szczególności konwertytów z islamu na chrześcijaństwo, nie ulegają poprawie. Rząd postrzega irańskie chrześcijaństwo jako próbę podważenia islamu i islamskiego reżimu Iranu przez kraje Zachodu. Historyczne wspólnoty chrześcijan ormiańskich i asyryjskich są uznawane i chronione przez państwo, ale traktowane jako obywatele drugiej kategorii. Instytucje polityczne tego kraju, w tym prezydentura, są zdominowane przez konserwatywnych muzułmanów. Wzrasta inwigilacja ze strony państwa, a władze coraz mocniej kontrolują codzienne życie i działania, co znalazło odzwierciedlenie w ostrych reakcjach na protesty, które miały miejsce po śmierci Mahsy Amini 16 września 2022 roku. Co więcej, konwertyci na chrześcijaństwo są często oskarżani o bycie częścią „kultu syjonistycznego”, tj. o związki z państwem Izrael. Doniesienia mówią o nasileniu represji w związku z rosnącym napięciem między Iranem a Izraelem. 

Spis treści

7. Szczegółowe dane na temat przemocy i wywieranej presji

Poziomy przemocy i presji

Wykres: Wzorzec prześladowań dla Iranu.

Maksymalna liczba punktów dla każdej z sześciu kategorii wynosi 16,7 pkt. Łączna liczba punktów dla sześciu kategorii wynosi 100 pkt (6 x 16,7 = 100).

Spis treści

8. Przemoc

Tabela obejmuje tylko kilka kategorii przemocy na tle wyznaniowym w okresie sprawozdawczym – szczegółowe wyniki znajdują się w sekcji przemoc w Pełnym Dossier Kraju. Ponieważ wiele incydentów nie jest zgłaszanych, poniższe liczby należy rozumieć jako wartości minimalne. Jeśli nie można było dokładnie określić liczy przypadków, podano symboliczną liczbę w zaokrągleniu (10, 100 lub 1000*). Dane rzeczywiste mogą być dużo wyższe. To samo dotyczy liczb 10 000*, 100 000* oraz 1 000 000*.

Przykładowe akty przemocy w opisywanym okresie sprawozdawczym

• Grudzień 2023: Przynajmniej 46 chrześcijan zostało aresztowanych w okresie Świąt Bożego Narodzenia (Article 18, 18 czerwca 2024).
• Czerwiec 2024: W lutym 2021 roku podpisano poprawki do art. 499 i 500 Kodeksu karnego, które stały się podstawą do ścigania kilku konwertytów z islamu na chrześcijaństwo. Ośmiu chrześcijan skazanych w czerwcu na łączną karę 45 lat więzienia zostało rzekomo skazanych na podstawie art. 500 Kodeksu karnego (Article 18, 18 czerwca 2024 r.).
• Czerwiec 2024: Ormiański chrześcijanin Hakop Gochumyan otrzymał wyrok 10 lat więzienia za odwiedzenie perskojęzycznego kościoła domowego i posiadanie Nowych Testamentów w j. perskim podczas wakacji w Iranie (Article 18, 11 czerwca 2024 r.).

Życie prywatne

Publiczne dawanie wyrazu swoim przekonaniom religijnym (np. na blogach lub w mediach społecznościowych) jest ryzykowne, zwłaszcza w przypadku konwertytów z islamu. Państwo monitoruje internet, a to, co się tam zamieszcza, może być pretekstem aresztowania. Dzielenie się chrześcijańskim przesłaniem (zwłaszcza w języku perskim) może być interpretowane jako prozelityzm. Ryzykowne jest odwiedzanie chrześcijańskich stron internetowych i kontaktowanie się z zagranicznymi chrześcijanami. Posiadanie materiałów chrześcijańskich w języku perskim – zwłaszcza w znacznych ilościach – sugeruje, że są one przeznaczone do dystrybucji wśród Irańczyków wywodzących się ze środowisk muzułmańskich. Spotkania z udziałem konwertytów ze środowisk islamskich są monitorowane i często organizowane są na nie naloty.

Życie rodzinne

Chrześcijanie nie mogą adoptować dzieci muzułmańskich, ale Ormianie i Asyryjczycy prowadzą własne sierocińce i mogą adoptować przebywające tam dzieci. Dzieci konwertytów są automatycznie rejestrowane jako muzułmańskie i muszą uczęszczać do szkoły, która od czasu rewolucji w 1979 roku uległa dalszej islamizacji. Nawet dzieci ormiańskich i asyryjskich chrześcijan są zmuszane do uczęszczania na lekcje islamu w szkole podstawowej. Rodzice, którzy się temu sprzeciwiali, zostali postawieni przed sądem, a dzieci były zastraszane. Na poziomie uniwersyteckim kursy takie jak historia islamu, nauki Koranu i język arabski są obowiązkowe. Uniwersyteckie formularze zgłoszeniowe wymagają od kandydatów podania wyznania. Jeśli osoba urodzona jako muzułmanin, w rubryce „wyznanie” wskaże chrześcijaństwo, nie zostanie przyjęta na uczelnię. Przywódcy kościelni, a coraz częściej także członkowie wspólnot, są skazywani na wieloletnie wyroki pozbawienia wolności, co bardzo negatywnie wpływa na całe rodziny. Zgodnie z art. 881 Kodeksu cywilnego niemuzułmanin nie może dziedziczyć majątku po muzułmaninie. Nawet jeśli tylko jeden ze spadkobierców niemuzułmanina jest muzułmaninem, osoba ta otrzyma cały spadek.

Życie w społeczeństwie

Chrześcijanie są inwigilowani, zwłaszcza jeśli są podejrzani o prowadzenie kościoła domowego lub angażowanie się w działalność ewangelizacyjną. Osoby te są często wzywane na przesłuchania, których celem jest zastraszenie. Informatorzy w krajach zachodnich donoszą wywiadowi irańskiemu o działaniach irańskich chrześcijan za granicą. Wszystkie kobiety w Iranie muszą zakrywać głowy i nosić hidżab. Państwo kontroluje ponad 80% gospodarki, a prowadzenie działalności gospodarczej w Iranie jest uzależnione od koneksji i kontaktów. Historyczni chrześcijanie, tacy jak Ormianie i Asyryjczycy, którzy prowadzą własne biznesy, są dyskryminowani. Chrześcijanie innych wyznań rzadko prowadzą działalność gospodarczą.

Życie w państwie

Wysokie stanowiska w rządzie zarezerwowane są dla muzułmanów szyickich; chrześcijanie mają zakaz pełnienia funkcji publicznych, z wyjątkiem trzech miejsc w parlamencie zarezerwowanych dla chrześcijan ormiańskich/asyryjskich. Krytykowanie rządu jest bardzo niebezpieczne. Krajowe media są ściśle kontrolowane, a zarówno urzędnicy państwowi, jak i imamowie krytykują chrześcijan (zazwyczaj odnosząc się do syjonizmu i kościołów domowych). Przemoc seksualna podczas przesłuchań aresztowanych chrześcijan jest powszechna, mimo że stanowi naruszenie irańskiego Kodeksu karnego. Członkowie rodziny mogą bezkarnie krzywdzić konwertytów.

Życie w Kościele

Większość nabożeństw jest monitorowana przez policję, co wywołuje strach wśród uczestników. Chrześcijanie ormiańscy i asyryjscy mogą odprawiać nabożeństwa w swoich językach, o ile nie przyjmują chrześcijan wywodzących się z kręgów muzułmańskich. Ormianie i Asyryjczycy prowadzą także niektóre szkoły dotowane przez państwo, jednak ich dyrektorzy są na ogół muzułmanami. W ciągu ostatnich kilku lat rząd zintensyfikował wysiłki zmierzające do usunięcia perskojęzycznych chrześcijan z Iranu poprzez zamykanie kościołów i aresztowania przywódców. W następstwie pandemii COVID-19 ostatnie cztery kościoły perskojęzyczne zostały zamknięte na czas nieokreślony i nie pozwolono na ich ponowne otwarcie.   

Spis treści

9. Naruszenie zobowiązań i praw międzynarodowych

Iran zobowiązał się do przestrzegania i ochrony praw podstawowych w następujących traktatach międzynarodowych:

1. Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (ICCPR);
2. Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych (ICESCR);
3. Konwencja o prawach dziecka (CRC).

Iran nie wypełnia swoich zobowiązań międzynarodowych, regularnie naruszając/nie chroniąc następujących praw chrześcijan:

• Chrześcijanie są arbitralnie aresztowani, oskarżani o przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu narodowemu i skazywani bez sprawiedliwego procesu (Art. 9 ICCPR);
• Pokojowe chrześcijańskie zgromadzenia religijne są monitorowane i regularnie zakłócane przez służby państwowe pod pretekstem ochrony bezpieczeństwa narodowego (ICCPR Art. 18 i 21);
• Konwertyci na chrześcijaństwo są prześladowani przez państwo z powodu swojej decyzji o odejściu od islamu (Art. 18 ICCPR);
• Chrześcijanie wszystkich wyznań są monitorowani przez państwo, co stanowi naruszenie ich prawa do prywatności (Art. 17 ICCPR);
• Dzieci chrześcijańskie są zmuszane do uczestniczenia w islamskiej edukacji religijnej (Art. 18 ICCPR i Art. 14 CRC);

Chrześcijanie nie mogą dziedziczyć po muzułmanach i mają ograniczony dostęp do szkolnictwa wyższego i zatrudnienia publicznego (Art. 26 ICCPR).

Spis treści

10. Sytuacja innych mniejszości religijnych

W Iranie prześladuje się również bahaitów, sunnitów, muzułmanów sufickich (derwiszów) oraz inne mniejszości religijne. Wielu członków tych grup zostało straconych, głównie pod zarzutem terroryzmu (a nie „apostazji”). Mniejszości etniczne, takie jak Kurdowie, Balochowie i irańscy Arabowie, również spotykają się z podejrzliwością i dyskryminacją ze strony władz.

Spis treści

11. Open Doors w Iranie

Open Doors zapewnia wsparcie modlitewne prześladowanym chrześcijanom w Iranie.

Spis treści

12. Przypisy

• Niniejszy dokument został przygotowany w oparciu o bardziej szczegółowe Dossier Kraju opracowane corocznie przez World Watch Research (WWR), dział badawczy Open Doors International. Zezwala się na wykorzystywanie i bezpłatne rozpowszechnianie dokumentu pod warunkiem podania źródła, tj. © 2025 Open Doors International.
• Wszystkie krótkie profile krajów są dostępne w zakładce „Advocacy resources” na stronach poświęconych badaniom Open Doors International, wraz z bardziej szczegółowymi pełnymi dokumentami krajowymi i najnowszą aktualizacją metodologii ŚIP: www.opendoors.org/en-US/research-reports/. Są one również dostępne na stronie Open Doors Analytical: https://opendoorsanalytical.org/; (hasło: freedom).
• Okres badawczy dla ŚIP 2025: 1 października 2023 – 30 września 2024.