Iran

Spis treści

Wnioski

Okres badawczy: 01.10.2022 – 30.08.2023

W Iranie to głównie państwo jest odpowiedzialne za łamanie praw konwertytów z islamu na chrześcijaństwo, w mniejszym stopniu społeczeństwo i rodziny chrześcijan. Rząd postrzega chrześcijaństwo jako klucz do podważenia fundamentów islamu przez kraje Zachodu. Przywódcy wspólnot konwertytów, jak również wspierający ich chrześcijanie innych wyznań, są zatrzymywani, stawiani przed sądem i skazywani na długie wyroki więzienia za „przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu narodowemu”.

Historyczne wspólnoty chrześcijan ormiańskich i asyryjskich są uznawane przez państwo, ale ich członkowie są traktowani jako obywatele drugiej kategorii, np.  w większości miejsc pracy, zwłaszcza w administracji państwowej, aby zostać zatrudnionym, trzeba być muzułmaninem. Ormiańscy i asyryjscy chrześcijanie cierpią z powodu prawnie legitymizowanej dyskryminacji, np. poprzez zakaz używania języka perskiego dla praktyk religijnych lub w drukowanych materiałach chrześcijańskich. Ponadto historyczne wspólnoty chrześcijańskie nie mogą kontaktować się z chrześcijańskimi konwertytami z islamu (mówiącymi po persku), a konwertytom nie wolno uczestniczyć w nabożeństwach kościołów tradycyjnych. 

Spis treści

1. Tło

Irańska rewolucja islamska doprowadziła do przekształcenia monarchii konstytucyjnej w republikę islamską. Odsunięto od władzy szacha, a kontrolę w kraju przejęli szyiccy duchowni islamscy. Jednocześnie zakazano w kraju wpływów zachodnich (rozumianych jako chrześcijańskie). Obecnie najwyższym rangą i najbardziej wpływowym duchownym jest Najwyższy Przywódca Ajatollah Ali Chamenei (konserwatywny pryncypialista). Pociąga on za wszystkie polityczne sznurki. On również mianuje Radę Strażników, która ma prawo weta w stosunku do całego ustawodawstwa parlamentarnego, a także aprobuje wszystkich kandydatów na stanowiska polityczne.

We wrześniu 2022 r. Iran zalała nowa fala protestów, do których doszło po śmierci 22-letniej Mahsy Amini, która zmarła w areszcie, zatrzymana przez irańską policję obyczajową za nieprawidłowe noszenie chusty. W przeciwieństwie do poprzednich protestów tym razem przyłączyło się do nich więcej grup społecznych, w tym wielu młodych ludzi. Irański reżim odpowiedział surowymi wyrokami dla tysięcy aresztowanych demonstrantów, w tym karą śmierci dla kilkudziesięciu z nich. Od początku 2023 r. stracono co najmniej 352 osoby (znaczny wzrost w porównaniu z poprzednimi latami), w tym co najmniej siedem za udział w protestach (Iran Human Rights, dane z 26 czerwca 2023 / BBC, 19 maja 2023). Wielu chrześcijan, z kościołów historycznych i konwertytów z islamu, poparło protesty.

Oficjalnie większość Irańczyków wyznaje religię państwową, czyli islam szyicki, a znaczna mniejszość (10%) wyznaje islam sunnicki. Konstytucja Iranu uznaje cztery grupy religijne: islam, zaratusztrianizm, judaizm i chrześcijaństwo. Wyznawcy innych religii niż islam szyicki są dyskryminowani, a w codziennym życiu napotykają wiele ograniczeń. Na przykład kodeks cywilny zabrania niemuzułmańskiemu mężczyźnie poślubienia muzułmanki. Hidżab jest obowiązkowy nawet dla chrześcijanek, a chrześcijanie nie mogą dziedziczyć majątku po muzułmanach.

Łamane są prawa nieuznawanych mniejszości (konwertytów na chrześcijaństwo, bahaitów, derwiszów i niewierzących). Większość z tysięcy irańskich konwertytów spotyka się w małych grupach domowych. Największym zagrożeniem dla chrześcijan są irańskie służby bezpieczeństwa, które monitorują chrześcijańską aktywność w internecie i zbierają informacje, aby wykorzystać je jako dowód „działania przeciwko bezpieczeństwu narodowemu” lub „szpiegostwa na rzecz syjonistycznych reżimów”. Uważa się, że tysiące irańskich chrześcijan wywodzących się ze środowisk muzułmańskich ucieka z kraju w obawie przed aresztowaniem, torturami psychicznymi (w tym izolacją) i długoterminowymi wyrokami więzienia.

Spis treści

2. Sytuacja w różnych regionach kraju

Kontrola państwa jest największa na obszarach miejskich, podczas gdy obszary wiejskie są mniej monitorowane. Jednak anonimowość obszarów miejskich daje chrześcijanom większą swobodę w organizowaniu spotkań i działań niż na obszarach wiejskich, gdzie bardziej dotkliwa jest kontrola społeczna.

Spis treści

3. Kogo dotykają prześladowania?

Wspólnoty chrześcijan ekspatriantów

Grupa ta składa się z chrześcijańskich emigrantów z Dalekiego Wschodu (np. Filipiny i Korea Południowa) i Zachodu, z których wielu ma katolickie, luterańskie lub prezbiteriańskie korzenie. Spośród i tak niewielkiej liczby kościołów, kilka zostało zamkniętych po tym, jak zaczęli do nich uczęszczać lokalni konwertyci z islamu. Wspólne doroczne spotkania modlitewne przywódców kościelnych różnych wyznań również były w przeszłości odwoływane z powodu nacisków irańskiego aparatu bezpieczeństwa.

Zagranicznym chrześcijanom absolutnie nie wolno nawiązywać kontaktów z irańskimi konwertytami, nie mówiąc już o przyjmowaniu ich do swoich wspólnot kościelnych.

Tradycyjne społeczności chrześcijańskie

Historyczne mniejszości etniczne chrześcijan, takie jak Ormianie i Asyryjczycy, mają względną swobodę w praktykowaniu swojej wiary. Wolno im głosić kazania do rodaków w ich własnym języku, ale zabronione jest posługiwanie konwertytom ze środowisk muzułmańskich (mówiącym po persku) lub zapraszanie ich do udziału w nabożeństwach. Chociaż formalnie uznane i chronione przez prawo, historyczne wspólnoty chrześcijańskie są traktowane jako obywatele drugiej kategorii i spotykają się ze społeczną dyskryminacją.

Społeczności konwertytów

Konwertyci z islamu stanowią największą grupę chrześcijan w kraju. Najbardziej dotkliwe prześladowania spotykają ich ze strony państwa, a w mniejszym stopniu rodziny i społeczeństwo.  Chrzest, czyli publiczna deklaracja wyrzeczenia się islamu, jest zakazany. Dzieci urodzone w rodzinach konwertytów są automatycznie rejestrowane jako muzułmanie, ponieważ ich rodzice formalnie nie mogą zmienić swojej przynależności religijnej. W przeszłości zatrzymania, areszt i więzienie za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu narodowemu dotykały głównie przywódców wspólnot chrześcijańskich. Obecnie podobne zarzuty stawiane są zwykłym członków wspólnot, niepiastującym funkcji przywódczych, a także wspierającym ich chrześcijanom innych wyznań. Na całym świecie rośnie społeczność irańskich chrześcijan nawróconych z islamu, gdyż na przestrzeni lat wielu konwertytów uciekło z kraju, wielu też nawróciło się już za granicą.

Nietradycyjne społeczności chrześcijan

Choć trudno jest oddzielić tę kategorię od wspólnot konwertytów, należą do niej wspólnoty ewangelikalne, baptystyczne i zielonoświątkowe. Często ich członkowie mają korzenie ormiańskie, asyryjskie, żydowskie lub zoroastryjskie. Są tu także grupy obejmujące dzieci i wnuki konwertytów z islamu. Spotykają się oni z takimi samymi surowymi prześladowaniami ze strony państwa i są dyskryminowani przez społeczeństwo, zwłaszcza jeśli angażują się w jakąkolwiek działalność ewangelizacyjną lub działalność kościoła domowego.

Spis treści

4. Główne źródła prześladowań i dyskryminacji

Islamski ekstremizm 

Wszystkie obowiązujące Irańczyków przepisy muszą być zgodne z prawem szariatu.  Rada Strażników, mianowana przez najwyższego przywódcę ajatollaha Chamenei i składająca się z szyickich uczonych i duchownych, opiniuje wszystkie akty prawne, a także kandydatów na najwyższe stanowiska publiczne, np. prezydenta i członków parlamentu. Uznaje się, że etniczni Persowie są muzułmanami, więc konwertyci na chrześcijaństwo są uważani za apostatów. To powoduje, że jakakolwiek działalność chrześcijańska, zwłaszcza w języku perskim, staje się nielegalna. Lokalni duchowni muzułmańscy czasami podżegają do przemocy wobec grup mniejszości religijnych. Społeczeństwo irańskie jest mniej fanatyczne niż jego przywódcy ze względu na powszechny wpływ umiarkowanego islamu sufickiego, a także dumę Irańczyków z przedislamskiej kultury perskiej. Niemniej jednak rodziny, dla których religia jest ważna, wywierają presję na członków rodziny przechodzących z islamu na chrześcijaństwo.

Paranoja dyktatorska

Reżim dąży do ochrony wartości rewolucji z 1979 roku, z której czerpie swoją zasadność. Chrześcijaństwo jest postrzegane jako niebezpieczny wpływ Zachodu i zagrożenie dla islamskiej tożsamości Iranu. To wyjaśnia, dlaczego szczególnie konwertyci z islamu są skazywani za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu narodowemu. Ponadto brutalne represje wobec wszelkich przejawów opozycji pokazują, że reżimowi zależy przede wszystkim na utrzymaniu władzy.

Korupcja oraz przestępczość zorganizowana

Uwięzionym chrześcijanom, zwłaszcza konwertytom, regularnie proponuje się zwolnienie za kaucją. Często chodzi o duże sumy pieniędzy, mówi się o kwotach od 2 000 do 150 000 USD, zmuszające chrześcijan oraz ich rodziny do oddania aktów własności domów, a czasem także biznesów. Osoby zwolnione za kaucją często milczą z obawy przed utratą rodzinnego majątku.  Irański reżim naciska, by opuścili kraj i zrezygnowali ze zwrotu kaucji.

Ucisk klanowy

W Iranie, zwłaszcza wśród społeczności wiejskich, rozpowszechniona jest kultura honoru i wstydu. Iran jest krajem zróżnicowanym kulturowo i etnicznie. Niektóre grupy etniczne cechują się hołdowaniu silnej tożsamość klanowej. Przejście na chrześcijaństwo jest wówczas postrzegane jako zdrada, która przynosi wstyd rodzinie.

Protekcjonizm denominacyjny

Władze irańskie chętnie podkreślają obecność przedstawicieli Kościoła ormiańskiego i asyryjskiego w mediach i na arenie międzynarodowej, aby wykreować pozytywny obraz Iranu jako państwa tolerancyjnego. Przedstawiciele tych kościołów publicznie mówią o „wolności, jaką cieszą się wszyscy chrześcijanie”, podczas gdy w rzeczywistości tylko niewielka część społeczności chrześcijańskiej cieszy się bardzo ograniczonym zakresem wolności. Stwierdzenia te są często wykorzystywane do delegitymizacji innych wyznań chrześcijańskich (głównie protestanckich konwertytów ze środowiska muzułmańskiego), które nie dostosowują się do rządowych wytycznych i które chcą w większym stopniu korzystać z wolności religijnej.

Spis treści

5. Czym różnią się prześladowania mężczyzn i kobiet?

Kobiety

Śmierć Mahsy Amini zwróciła uwagę świata na sytuację irańskich kobiet. Zatrzymane przez policję obyczajową chrześcijanki są poniżane i mogą być napastowane seksualnie. Niektóre chrześcijanki, zwłaszcza konwertytki, są zmuszane do małżeństw z muzułmanami. Jeśli kobieta jest zamężna, grozi jej odebranie dzieci, aby zapewnić im wychowanie w duchu muzułmańskim. Kobiety zamężne nie są chronione przed przemocą domową i seksualną; ten brak ochrony prawnej stwarza bezkarność dla sprawców brutalnych prześladowań na tle religijnym w sferze prywatnej i publicznej.

Formy wywierania nacisku:

• Ograniczanie kontaktów społecznych/międzyludzkich;
• Odebrania prawa do opieki nad dziećmi;
• Narzucenie reguł ubioru;
• Wymuszony rozwód;
• Wymuszone małżeństwo;
• Uwięzienie przez władze państwowe;
• Uwięzienie przez rodzinę (areszt domowy);
• Zakazy podróżowania/ograniczenia w przemieszczaniu się;
• Przemoc fizyczna;
• Przemoc psychiczna;
• Przemoc seksualna.

Mężczyźni

ajwiększym zagrożeniem dla mężczyzn, zwłaszcza na obszarach miejskich,  jest areszt oraz długie wyroki więzienia. Zazwyczaj mężczyźni są głównymi żywicielami swoich rodzin. Nawracając się na chrześcijaństwo, ryzykują utratę pracy. W przypadku składania wniosku o rejestrację działalności gospodarczej wniosek z dużym prawdopodobieństwem zostanie odrzucony, jeśli urzędnik zda sobie sprawę, że petent jest chrześcijaninem. Tego typu utrudnienia i strach przed aresztowaniem stanowią duże obciążenie dla całych rodzin. Mężczyźni są śledzeni, nękani groźbami i szykanami; wszystko po to, by zmusić ich do opuszczenia kraju.

Formy wywierania nacisku:

• Nękanie ekonomiczne poprzez dostęp do zatrudnienia/ Nękanie w biznesie i miejscu pracy;
• Zmuszenie do opuszczenia miasta/kraju;
• Uwięzienie przez władze państwowe;
• Przemoc fizyczna;
• Przemoc psychiczna.

Spis treści

6. ŚIP: Perspektywa 5-letnia

Wykres: Wynik w zaokrągleniu.

Krótki opis zmiany wyniku i jej przyczyny

W okresie badawczym ŚIP 2024 ogólna liczba punktów Iranu utrzymała się na prawie takim samym poziomie. Praktycznie we wszystkich sferach życia presja pozostaje na ekstremalnie wysokim poziomie, a punktacje w kategorii przemocy wzrosła bardzo nieznacznie. Konwertyci z islamu na chrześcijaństwo napotykają trudności ze strony rządu, społeczeństwa i swoich rodzin. Historyczne wspólnoty chrześcijan ormiańskich i asyryjskich są uznawane i chronione przez państwo, ale i członkowie są traktowani jako obywatele drugiej kategorii.

Spis treści

7. Szczegółowe dane na temat przemocy i wywieranej presji

Poziomy przemocy i presji

Wykres: Wzorzec prześladowań dla Iranu.

Maksymalna liczba punktów dla każdej z sześciu kategorii wynosi 16,7 pkt. Łączna liczba punktów dla sześciu kategorii wynosi 100 pkt (6 x 16,7 = 100).

Przykładowe akty przemocy w opisywanym okresie sprawozdawczym

• Masowe aresztowania: W okresie od 1 czerwca do 17 lipca 2023 r. irańskie władze aresztowały co najmniej 69 chrześcijan w 11 różnych miastach. Większość z nich to konwertyci z islamu na chrześcijaństwo, ale co najmniej dwoje to chrześcijanie wywodzący się ze środowiska Ormian. Niektóre z uwolnionych osób zostały zmuszone do podpisania zobowiązań do powstrzymania się od dalszej działalności chrześcijańskiej lub nakazano im udział w islamskich sesjach reedukacyjnych. Osoby zwolnione za kaucją musiały wpłacić wysokie kwoty (od 400 milionów tomanów/8000 USD do 2 miliardów tomanów/40 000 USD). Innym nakazano opuszczenie Iranu lub rozwiązano z nimi umowę o pracę. Co najmniej 10 chrześcijan nadal przebywa w areszcie. Fala aresztowań nastąpiła po okresie, kiedy nie było zbytu wielu doniesień na temat zatrzymań chrześcijan, co wskazuje  na niezmienność opresyjnego charakteru reżimu.
• Odebranie praw do opieki nad adoptowaną córką chrześcijańskim rodzicom: We wrześniu 2020 r. irański sąd apelacyjny orzekł, że adoptowana córka Sama Khosravi i Maryam Falahi nie może zostać pod opieką rodziców, ponieważ są oni chrześcijanami. Pomimo że podczas pierwszej rozprawy sąd przyznał, że szansa na znalezienie innej rodziny zastępczej dla Lydii jest „zerowa”, biorąc pod uwagę jej problemy zdrowotne, Sam i Maryam zostali uznani za „niezdolnych” do opieki nad dziewczynką, ze względu na ich konwersję na chrześcijaństwo. Nie pomogły nawet fatwy wydane przez dwóch wielkich ajatollahów, najwyższych rangą szyickich duchownych islamskich, ani list z apelem od 120 irańskich aktywistów i prawników (Article 18, 13 października 2020 r.). Uważa się, że sędziowie mieli związane ręce, a faktyczny werdykt został wydany przez Ministerstwo Wywiadu, co pokazuje, że irańskie sądownictwo nie jest niezależne. Rodzice zwrócili się o rozstrzygnięcie sprawy do Sądu Najwyższego i czekają no nowy wyrok Article 18, 22 kwietnia 2021 r.
• Zmiana artykułu 499 i 500 Kodeksu karnego: Troje konwertytów z islamu na chrześcijaństwo zostało skazanych i otrzymało maksymalny wyrok pięciu lat pozbawienia wolności na mocy artykułu 500 kodeksu karnego w kwietniu 2022 roku. Skazani odwołali się od wyroku, zaprzeczając „jakimkolwiek działaniom sprzecznym z prawem krajowym”. Sędziowie, którzy orzekali w podobnych sprawach, przyznali, że byli pod znaczną presją ze strony agencji bezpieczeństwa, aby wydawać najwyższe wyroki w przypadku konwertytów z islamu (Article 18, 9 listopada 2022). Podczas drugiego procesu w sprawie identycznych zarzutów w listopadzie 2022 r. wszyscy trzej mężczyźni zostali uniewinnieni. Jednak ich pierwszy wyrok nadal obowiązuje, a tylko jednemu z nich zmniejszono karę pozbawienia wolności. Ponadto, tydzień po przesłuchaniu, aresztowano ich adwokata (Article 18, 29 listopada 2022). Wszyscy trzej mężczyźni otrzymali zgodę na krótkoterminowe zwolnienie w okresie Bożego Narodzenia w 2022 r. po wpłaceniu wysokich kwot kaucji; następnie wrócili, aby kontynuować odbywanie kary (Article 18, 11 stycznia 2023).

Życie prywatne

Publiczne dawanie wyrazu swoim przekonaniom religijnym (np. na blogach lub w mediach społecznościowych) jest ryzykowne, zwłaszcza w przypadku konwertytów z islamu. Państwo monitoruje internet i to, co się tam zamieszcza, może być pretekstem do aresztowania. Dzielenie się chrześcijańskim przesłaniem (zwłaszcza w języku perskim) może być interpretowane jako prozelityzm. Ryzykowne jest odwiedzanie chrześcijańskich stron internetowych i kontaktowanie się z zagranicznymi chrześcijanami. Posiadanie materiałów chrześcijańskich w języku perskim – zwłaszcza w znacznych ilościach – sugeruje, że są one przeznaczone do dystrybucji wśród Irańczyków wywodzących się ze środowisk muzułmańskich. Spotkania z udziałem konwertytów ze środowisk islamskich są monitorowane i często organizowane są na nie naloty.

Życie rodzinne

Chrześcijanie nie mogą adoptować dzieci muzułmańskich, ale Ormianie i Asyryjczycy prowadzą własne sierocińce i mogą adoptować przebywające tam dzieci. Dzieci konwertytów są automatycznie rejestrowane jako muzułmańskie i muszą uczęszczać do szkoły, która od czasu rewolucji w 1979 r. uległa dalszej islamizacji. Nawet dzieci ormiańskich i asyryjskich chrześcijan są zmuszane do uczęszczania na lekcje islamu w szkole podstawowej. Rodzice, którzy się temu sprzeciwiali, zostali postawieni przed sądem, a dzieci były zastraszane. Na poziomie uniwersyteckim, kursy takie jak historia islamu, nauki Koranu i język arabski są obowiązkowe. Uniwersyteckie formularze zgłoszeniowe wymagają od kandydatów podania wyznania. Jeśli osoba urodzona jako muzułmanin, w rubryce wyznanie wskaże chrześcijaństwo, nie zostanie przyjęta na uczelnię. Przywódcy kościelni, a coraz częściej także członkowie wspólnot, są skazywani na wieloletnie wyroki pozbawienia wolności, co bardzo negatywnie wpływa na całe rodziny. Zgodnie z art. 881 kodeksu cywilnego niemuzułmanin nie może dziedziczyć majątku po muzułmaninie. Nawet jeśli tylko jeden ze spadkobierców nie-muzułmanina jest muzułmaninem, osoba ta otrzyma cały spadek.

Życie w społeczeństwie

Chrześcijanie są inwigilowani, zwłaszcza jeśli są podejrzani o prowadzenie kościoła domowego lub angażowanie się w misję. Osoby te są często wzywane na przesłuchania, których celem jest zastraszenie. Informatorzy w krajach zachodnich donoszą wywiadowi irańskiemu o działaniach irańskich chrześcijan za granicą.  Wszystkie kobiety w Iranie muszą zakrywać głowy i nosić hidżab. Państwo kontroluje ponad 80% gospodarki, a prowadzenie działalności gospodarczej w Iranie jest uzależnione od koneksji i kontaktów. Historyczni chrześcijanie, tacy jak Ormianie i Asyryjczycy, którzy prowadzą własne biznesy, są dyskryminowani. Chrześcijanie innych wyznań rzadko prowadzą działalność gospodarczą.

Życie w państwie

Wysokie stanowiska w rządzie zarezerwowane są dla muzułmanów szyickich; chrześcijanie mają zakaz pełnienia funkcji publicznych, z wyjątkiem trzech miejsc w parlamencie zarezerwowanych dla chrześcijan ormiańskich/asyryjskich.  Krytykowanie rządu jest bardzo niebezpieczne. Krajowe media są ściśle kontrolowane, a zarówno urzędnicy państwowi, jak i imamowie krytykują chrześcijan (zazwyczaj odnosząc się do syjonizmu i kościołów domowych). Przemoc seksualna podczas przesłuchań aresztowanych chrześcijan jest powszechna, mimo że stanowi naruszenie irańskiego kodeksu karnego. Członkowie rodziny mogą bezkarnie krzywdzić konwertytów.

Życie w kościele

Większość nabożeństw jest monitorowana przez policję, co wywołuje strach wśród uczestników. Chrześcijanie ormiańscy i asyryjscy mogą odprawiać nabożeństwa w swoich językach, o ile nie przyjmują chrześcijan wywodzących się z kręgów muzułmańskich. Ormianie i Asyryjczycy prowadzą także niektóre szkoły dotowane przez państwo, jednak dyrektorzy są na ogół muzułmanami. W ciągu ostatnich kilku lat rząd zintensyfikował wysiłki zmierzające do usunięcia perskojęzycznych chrześcijan z Iranu poprzez zamykanie kościołów i aresztowania przywódców.  W następstwie pandemii COVID-19 ostatnie cztery kościoły perskojęzyczne zostały zamknięte na czas nieokreślony i nie pozwolono na ich ponowne otwarcie. 

Spis treści

8. Naruszenie zobowiązań i praw międzynarodowych

Iran zobowiązał się do przestrzegania i ochrony praw podstawowych w następujących traktatach międzynarodowych:

1. Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (ICCPR)
2. Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych  (ICESCR)
3. Konwencja o prawach dziecka (CRC)

Iran nie wypełnia swoich zobowiązań międzynarodowych, regularnie naruszając/nie chroniąc następujących praw chrześcijan:

1. Chrześcijanie są bezpodstawnie aresztowani, oskarżani o przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu narodowemu i skazywani bez sprawiedliwego procesu (Art. 9 ICCPR)
2. Pokojowe chrześcijańskie zgromadzenia religijne są monitorowane i regularnie zakłócane przez służby państwowe pod pretekstem ochrony bezpieczeństwa narodowego (Art. 18 i 21 ICCPR)
3. Konwertyci na chrześcijaństwo są prześladowani przez państwo z powodu swojej decyzji o odejściu od islamu (Art. 18 ICCPR)
4. Chrześcijanie wszystkich wyznań są monitorowani przez państwo, co stanowi naruszenie ich prawa do prywatności (Art. 17 ICCPR)
5. Dzieci chrześcijańskie są zmuszane do uczestniczenia w islamskiej edukacji religijnej (Art. 18 ICCPR i Art. 14 CRC)
6. Chrześcijanie nie mogą dziedziczyć po muzułmanach i mają ograniczony dostęp do szkolnictwa wyższego i zatrudnienia w sektorze publicznym (Art. 26 ICCPR)

Spis treści

9. Sytuacja innych mniejszości religijnych

W Iranie prześladuje się również bahaitów, sunnitów, muzułmanów sufickich (derwiszów) oraz inne mniejszości religijne. Wielu członków tych grup zostało straconych, głównie pod zarzutem terroryzmu (a nie „apostazji”). Mniejszości etniczne takie jak Kurdowie, Balochowie i irańscy Arabowie również spotykają się z podejrzliwością i dyskryminacją ze strony władz.

Spis treści

10. Open Doors w Iranie

Open Doors wspiera Kościół w Iranie poprzez partnerstwo i następujące działania:

• działalność w internecie;
• chrześcijańskie inicjatywy multimedialne;
• wstawianie się za prześladowanych chrześcijan w wolnym świecie.

Spis treści

11. Módl się za Iran

• Módl się do Chrystusa, aby chronił tajne kościoły domowe przed nalotami i donosicielami, oraz aby tamtejsi chrześcijanie nadal zachęcali się nawzajem i wzrastali w wierze.
• Módl się, aby mieli odwagę, mądrość, gdy będą przesłuchiwani.
• Módl się za chrześcijan w więzieniach, aby mieli siłę oraz aby mieli odwagę głościć Ewangelię personelowi więziennemu poraz innym więźniom.
• Módl się, aby Jezus otworzył oczy rządowi, aby zrozumiał, że chrześcijanie nie są zagrożeniem dla Iranu, ale wartościową częścią irańskiego społeczeństwa.

.