Korea Północna

Spis treści

Wnioski

Okres badawczy: 01.10.2022 – 30.08.2023

Korea Północna nie respektuje podstawowej karty praw człowieka. Państwo kontroluje wszystkie aspekty życia obywateli. Ze względu na surowe prawo zakazujące praktykowania religii większość koreańskich wyznaje wiarę chrześcijańską w tajemnicy, gdyż za czytanie Pisma Świętego lub modlitwę, całym rodzinom grozi deportacja do obozów pracy lub śmierć. Spotykanie się z innymi chrześcijanami jest prawie niemożliwe, a jeśli chrześcijanie decydują się podjąć to ryzyko, czunią to w największej tajemnicy. „Kult przywódców stawał się z biegiem lat coraz ważniejszy, a wraz z nieustanną indoktrynacją coraz ważniejsze stawały się także ostrzeżenia przed „przesądami” i religiami (bez podawania ich nazw)” (USCIRF, „Kimilsungizm-Kimjongilizm i prawo do wolności religii, myśli i sumienia w Korei Północnej”, 29 lipca 2022).

Nowe prawo o „myśli antyreakcyjnej” włączyło Pismo Święte do katalogu zakazanych książek wymienionych w artykule 28, co pokazuje, że chrześcijaństwo jest nadal postrzegane przez państwo jako poważne zagrożenie. Kościoły udostępniane turystom w Pjongjang służą jedynie celom propagandowym.

Spis treści

1. Tło

W 1907 roku rozpoczęło się Wielkie Odrodzenie Pjongjangu, a stolica Korei Północnej uzyskała miano „Jerozolimy Wschodu”. Powstały setki kościołów. W całym kraju misjonarze zakładali instytucje edukacyjne. Pod rządami Japonii Kościół był coraz bardziej prześladowany. Po klęsce Japonii w II wojnie światowej do władzy doszedł Kim Il Sung i narzucił obywatelom ateistyczny reżim komunistyczny. Podczas wojny koreańskiej (1950-53) wielu chrześcijan uciekło z kraju, dziesiątki tysięcy zostało zabitych, uwięzionych lub wygnanych w odległe rejony. Ta część Kościoła, która przetrwała, zeszła do podziemia. Szacuje się, że przed wojną koreańską w Korei Północnej żyło ponad 300 000 chrześcijan. Zaledwie 10 lat później Kościół stał się praktycznie niewidzialny.

Kimilsungizm (kult rodziny rządzącej) jest nakazaną religią narodową. Wszyscy obywatele muszą uczestniczyć w cotygodniowych sesjach samokrytyki i zapamiętać ponad 100 stron materiału ideologicznego. Pod wpływem konfucjanizmu Korea Północna opracowała system klasyfikacji społecznej zwany songbun, zgodnie z którym obywatele podzieleni zostali na trzy klasy: przyjazną (28% społeczeństwa), neutralną/niestałą (45%) i wrogą (27%). Chrześcijanie i ich potomkowie należą do klasy wrogiej. Według ideologii komunistycznej chrześcijaństwo jest niebezpieczną, obcą religią, z którą należy się rozprawić. Open Doors szacuje, że dziesiątki tysięcy chrześcijan przebywa w obozach pracy. W raporcie ONZ z 2020 r. zwracano uwagę na przypadki łamania praw kobiet w obozach, które obejmują przemoc seksualną, zmuszanie do nagości, gwałty i zmuszanie do aborcji. Mężczyźni również doświadczają przemocy fizycznej i maltretowania.

Brak jest wiarygodnych statystyk dotyczących praktyk religijnych. Open Doors szacuje liczbę chrześcijan na 400 000, ale może ich być nawet 500 000. (Dane WCD z marca 2023 r.) Południowokoreański arcybiskup stwierdził w niedawno opublikowanej książce, że Kościół katolicki rozwija się pomimo funkcjonowania w podziemiu i prześladowań (UCA News, 17 maja 2022 r.). W kraju obecni są wyznawcy buddyzmu i konfucjanizmu, którym łatwiej niż chrześcijanom jest ukrywać swoje przekonania i uniknąć zatrzymania.

Kim Dzong Un, sprawujący władzę od 2011 roku, kontroluje parlament, rząd i wojsko. Jego celem jest, aby Korea Północna była traktowana jako poważny partner w polityce światowej, dlatego  naciskał na rozwój technologii rakietowej i nuklearnej, a także rozpoczął ofensywę dyplomatyczną, spotykając się z prezydentami Korei Południowej, Rosji, Chin i Stanów Zjednoczonych (USA). W długo oczekiwanym posunięciu we wrześniu 2022 r Korea Północna ogłosiła się „państwem, które posiada broń jądrową”. (BBC News, 9 września 2022 r.). Pod względem gospodarczym Korea Północna zmaga się z międzynarodowymi sankcjami, ale reżim odmawia światu bezpośredniego dostępu do swoich obywateli w potrzebie. W wyniku ściślejszej współpracy między północnokoreańskim wywiadem a chińską policją znaczna liczba uchodźców, zazwyczaj są to kobiety, jest zatrzymywana i przymusowo deportowana do Korei Północnej. Ułatwia to szeroko stosowana w chinach technologia rozpoznawania twarzy. 

Spis treści

2. Sytuacja w różnych regionach kraju

W najgorszej sytuacji znajdują się chrześcijanie przebywający w obozach pracy i strefach totalnej kontroli (Departament Stanu USA, marzec 2019 r.). Dostęp do aktualnych danych jest niestety utrudniony.  

Spis treści

3. Kogo dotykają prześladowania?

Tradycyjne społeczności chrześcijańskie

Chrześcijanie w tej kategorii to osoby, które mieszkały w kraju przed wojną koreańską (1950-1953) i ich potomkowie. Mimo że wielu chrześcijan zginęło podczas wojny, uciekło do Korei Południowej lub zostało przesiedlonych w trudno dostępne rejony kraju, niewielki procent historycznych społeczności chrześcijańskich był w stanie utworzyć Kościół podziemny. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności zbiorowej (ang. guilty by association) potomkowie tych chrześcijan napotykają ogromne przeszkody w życiu społecznym i są pod stałą obserwacją władz.

Społeczności konwertytów

Konwertyci wywodzą się spośród komunistów lub zwolenników „Kimilsungizmu”. Wielu z nich zostało chrześcijanami podczas klęski głodu w latach 90. XX wieku, kiedy wielu ludzi przekroczyło granicę z Chinami i znalazło pomoc w chińskich kościołach. Po powrocie do Korei Północnej zachowali wiarę i podzielili się nią z zaufanymi osobami (Associated Press, 5 kwietnia 2018 r.).

Spis treści

4. Główne źródła prześladowań i dyskryminacji

Reżim komunistyczny i postkomunistyczny

Chociaż Korea Północna jest zdominowana przez kult jednostki przywódców, to nadal jest zarządzana zgodnie z komunistycznymi zwyczajami i kontrolą społeczną. Zgodnie z systemem stratyfikacji społecznej kraju songbun religia jest postrzegana jako niebezpieczna, a chrześcijanie są częścią „wrogiej” klasy.

Paranoja dyktatorska

Kim Dzong Un zmienił przysięgę narodową, ograniczając odniesienia do osiągnięć ojca i dziadka i kładąc dodatkowy nacisk na swoje własne. W 2020 r. Kim Dzong Un kilkakrotnie przy okazji wystąpień publicznych nie wspomniał swojego ojca oraz dziadka, a nawet pominął wizytę w ich „świątyniach” w Dniu Słońca, najważniejszym święcie w kalendarzu kraju. To pokazuje, jak bardzo umocnił swoją władzę.

Głównymi sprawcami prześladowań są urzędnicy państwowi i Partia Robotnicza Korei, a następnie obywatele i rodzina. Te dwie siły działają tak blisko siebie, że niemal zlewają się w jedno. Najwyższym celem władz jest przetrwanie kraju i jego przywódcy. Obywatele i sąsiedzi bacznie się nawzajem obserwują, a jeśli zauważą coś odbiegającego od normy, donoszą o tym władzom. 

Spis treści

5. Czym różnią się prześladowania mężczyzn i kobiet?

Kobiety

Wielu północnokoreańskich chrześcijan przebywa w obozach pracy, gdzie więźniarki doświadczają przemocy seksualnej i gwałtów. Wśród uciekinierów z kraju jest wiele kobiet, które decydują się na ucieczkę mimo wysokiego ryzyka wpadnięcia w ręce handlarzy ludźmi. Podczas pandemii COVID-19 odsyłanie zbiegów z Korei Północnej zostało tymczasowo wstrzymane, ale od tego czasu zostały wznowione. Odsyłane uciekinierki i więźniarki są narażone na przemoc seksualną podczas  przesłuchań, a także na przymusową aborcję.

Formy wywierania nacisku:

• Uwięzienie przez władze państwowe;
• Handel ludźmi;
• Przemoc fizyczna;
• Przemoc psychiczna;
• Przemoc seksualna;

Mężczyźni

Patriarchalizm społeczeństwa Korei Północnej oznacza, że kontrola państwa koncentruje się głównie na mężczyznach. Wszyscy dorośli mężczyźni pracują w miejscach przydzielonych im przez aparat państwowy. Obecność w pracy jest obowiązkowa i żaden powód, jakkolwiek ważny, nie zwalnia nikogo z tego obowiązku. Osobom, u których potwierdzono związki z chrześcijaństwem, przydziela się najniższe stanowiska w wojsku (służba wojskowa trwa w przypadku mężczyzn 10 lat), na uniwersytetach i w miejscach pracy, a także odmawia się im członkostwa w partii. Mężczyźni są bici, torturowani, zmuszani do wielogodzinnej pracy bez jedzenia w obozach pracy.

Formy wywierania nacisku:

• Przemoc ekonomiczna w miejscu pracy/biznesie;
• Uwięzienie przez władze państwowe;
• Pobór do wojska / służba wbrew sumieniu;
• Przemoc fizyczna. 

Spis treści

6. ŚIP: Perspektywa 5-letnia

Wykres: Wynik w zaokrągleniu.

Krótki opis zmiany wyniku i jej przyczyny

Od ŚIP 2002 do ŚIP 2021 Korea Północna konsekwentnie zajmowała 1. miejsce na liście krajów prześladowanych. Powrót na szczyt ŚIP 2023 nastąpił po krótkiej przerwie w ŚIP 2022, kiedy przejęcie władzy w Afganistanie przez talibów doprowadziło do bezprecedensowego wzrostu prześladowań w tym kraju. Korea Północna utrzymuje swoje miejsce na szczycie ŚIP 2024, ponieważ prześladowania we wszystkich obszarach życia pozostają na maksymalnie wysokim poziomie i nie daje się zaobserwować żadnych zmian na lepsze. Wraz z wejściem w życie nowego „prawa antyreakcyjnego” wielu chrześcijan zostało aresztowanych i przewiezionych do obozów pracy. Wskaźnik przemocy minimalnie spadł, ale nie należy tego mylić z poprawą sytuacji. Jest to raczej związane z trudnościami związanymi z uzyskiwaniem wiarygodnych informacji: szeroko nagłośnione aresztowanie rodziny chrześcijan ilustruje, że cena bycia chrześcijaninem w Korei Północnej jest nadal bardzo wysoka.

Spis treści

7. Szczegółowe dane na temat przemocy i wywieranej presji

Poziomy przemocy i presji

Wykres: Wzorzec prześladowań dla Korei Płn.

Maksymalna liczba punktów dla każdej z sześciu kategorii wynosi 16,7 pkt. Łączna liczba punktów dla sześciu kategorii wynosi 100 pkt (6 x 16,7 = 100).

Życie prywatne

W każdej chwili, bez uprzedniego powiadomienia, policja i agenci wywiadu mogą wejść do prywatnych domów, aby przeprowadzić w nich przeszukanie. Posiadanie materiałów chrześcijańskich jest uważane za przestępstwo przeciwko narodowi, za które cała rodzina może zostać skazana na wygnanie, trafić do więzienia lub stracić życie. Karze podlegają osoby, które używają niezarejestrowanego smartfona lub radia w celu uzyskania dostępu do niedozwolonych mediów. Chrześcijanie mają odwagę słuchać audycji radiowych tylko w nocy, ukryci pod kocami. Każda praktyka religijna, nawet indywidualna, jest postrzegana jako „akt skrajnej nielojalności”, jak mówi jeden z ekspertów krajowych. Obywatele są zachęcani do informowania władz o wrogach reżimu, nawet jeśli są oni członkami ich rodziny. Nauczyciele zachęcają uczniów do donoszenia na rodziców, jeśli widzą, że zachowują się oni niezgodnie z wpajanymi im zasadami. Ze względu na to niebezpieczeństwo, chrześcijańscy rodzice często czekają, aż ich dzieci osiągną wiek nastoletni, by porozmawiać z nimi na tematy związane z religią.  

Życie rodzinne

Chrzty mogą odbywać się wyłącznie w najściślejszej tajemnicy; za udział w ceremonii grozi uczestnikom kara więzienia lub egzekucja. Dzielenie się wiarą z własnymi dziećmi jest bardzo ryzykowne. Chrześcijanie próbują opowiadać dzieciom historie biblijne pod postacią baśni. Według informacji otrzymanych od uchodźców z Korei Północnej, w przypadku zatrzymania zbiega, którego żona/mąż ma wysoko postawionych rodziców, mogą oni próbować zmusić parę do rozwodu i usunąć z rejestrów wszelkie zapisy dotyczące ich związku. W przeciwnym razie cała rodzina jest przesłuchiwana i więziona na zasadzie odpowiedzialności zbiorowej. Kimilsungizm jest najważniejszym przedmiotem od przedszkola do szkoły wyższej. Nawet w programie studiów doktoranckich fizyki jądrowej studium ideologii dżucze stanowi 30% zajęć. Chrześcijaństwo jest przedstawiane jako wywrotowa ideologia amerykańskich imperialistów, a chrześcijanie są uważani za zdrajców narodu oraz szpiegów. Jak zauważył jeden z ekspertów, „Dzieci  i młodzież w naturalny sposób nienawidzą chrześcijaństwa i chrześcijan, bo takiej postawy uczą się w szkole od  najmłodszych lat”.

Życie w społeczeństwie

Korea Północna stosuje inminban, komunistyczny system obserwacji sąsiedztwa. Wszystko, co dzieje się w budynku mieszkalnym, jest zgłaszane władzom. Wyrywkowe przesłuchania przez policję lub służby specjalne są powszechne dla wszystkich obywateli. Jednym z celów sąsiedzkiej inwigilacji jest ujawnienie chrześcijan, którzy są następnie rozstrzeliwani lub wysyłani do obozów, lub w odległe rejony górskie. Według jednego z ekspertów przesłuchania (i związane z nimi tortury) są tym, czego uciekinierzy z Korei Północnej boją się najbardziej w przypadku deportacji. Obywatele, którzy mają chrześcijańskich krewnych, są ściśle monitorowani i nie mają dostępu do dobrych szkół, armii i Partii Robotniczej. Wszyscy mieszkańcy Korei Północnej muszą kłaniać się posągom w drodze do i z pracy lub szkoły oraz uczestniczyć w praktykach takich jak sesje samokrytyki i ceremonie narodowe.

Życie w państwie

Nowa ustawa antyreakcyjna w połączeniu z art. 68 konstytucji stanowi, że obywatele „mają wolność przekonań religijnych”, ale „nikt nie może wykorzystywać religii jako pretekstu do ściągania obcych sił lub do szkodzenia państwu i porządkowi społecznemu”. Ważniejsze od konstytucji czy funkcjonowania państwa jest 10 Zasad Monolitu Ideologicznego statutu Partii Robotniczej. Są to zasady obowiązujące północnokoreański rząd oraz społeczeństwo. Sformułowane na podstawie nauk ojca założyciela Kim Il Sunga, ich celem jest zapewnienie niezachwianej lojalności ciała politycznego wobec Najwyższego Przywódcy (Suryong) i Partii Robotniczej Korei (KWP). Krajowe media nadają antychrześcijańskie treści, w których chrześcijanie są przedstawiani jako zdrajcy narodu, a działalność misyjna jest określana jako „akt terroryzmu”. Jak powiedział jeden z ekspertów: „Wszystkie północnokoreańskie media są pod kontrolą rządu. Demonizują chrześcijan jako rabusiów, oszustów, szpiegów amerykańskiego wroga i zdrajców narodu. Nie tylko środki masowego przekazu, ale także podręczniki szkolne, książki, filmy, oficjalne dokumenty i ideologiczne materiały szkoleniowe przedstawiają chrześcijan w negatywnym świetle”. Chrześcijanie mogą być aresztowani w każdej chwili bez wyraźnego powodu i skazani bez procesu. Nawet chrześcijanie z zagranicy, którzy stanęli przed sądem, byli pozbawieni równego traktowania i przetrzymywani w długotrwałych aresztach bez możliwości odwołania się.

Życie w kościele

Wszelka działalność kościelna jest w Korei Północnej nielegalna, z wyjątkiem nabożeństw odprawianych w oficjalnych kościołach Pjongjangu, w których uczestniczą turyści jako „dowód” na to, że w Korei Północnej panuje wolność religijna. W przeszłości, jeśli władze wykryły działalność podziemnych grup kościelnych, chrześcijanie byli wysyłani do obozów pracy lub zabijani. Szczegóły takich incydentów nie mogą być publikowane ze względów bezpieczeństwa. Reżim przykłada dużą wagę do tropienia przywódców grup religijnych, aby ich ukarać oraz przesłuchać, aby ujawnić pozostałych członków sieci. Bagaż turystów wjeżdżających i wyjeżdżających z Korei Północnej jest sprawdzany, aby upewnić się, że wwożą tylko jedną Biblię do użytku osobistego i że jej nie zostawili w kraju (aczkolwiek w okresie badawczym ŚIP 2024 nie było zbyt wielu turystów, którzy odwiedziliby ten kraj). Zakazany jest import i produkcja literatury chrześcijańskich. Zgodnie z Białą Księgą Naruszeń Praw Człowieka Korei Północnej z 2021 r. wydaną przez Koreański Instytut Zjednoczenia Narodowego (KINU) coraz częściej dochodzi do publicznych egzekucji za samo posiadanie Pisma Świętego. Dystrybucja Biblii jest karana surowiej niż jej posiadanie. Koreańczycy z Północy nie mogą opuszczać kraju bez pozwolenia, co oznacza, że nie mogą brać udziału w konferencjach ani spotykać się z innymi chrześcijanami za granicą. 

Spis treści

8. Naruszenie zobowiązań i praw międzynarodowych

Korea Północna zobowiązała się do przestrzegania i ochrony praw podstawowych w następujących traktatach międzynarodowych:

1. Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (ICCPR)
2. Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych (ICESCR)
3. Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW)
4. Konwencja o prawach dziecka (CRC)

Korea Północna nie wypełnia swoich zobowiązań międzynarodowych poprzez łamanie/dopuszczając do łamania następujących praw chrześcijan:

1. Chrześcijanie są zabijani za wiarę (Art. 6 ICCPR)
2. Chrześcijanie są deportowani do obozów dla więźniów politycznych, torturowani i zmuszani do ciężkiej pracy (Art. 7 i 8 ICCPR)
3. Każdy aspekt życia Koreańczyka Północnego jest stale monitorowany i kontrolowany przez państwo (Art. 17ICCPR)
4. Chrześcijanom nie wolno wyznawać swoich przekonań i sprawować kultu ani publicznie, ani prywatnie (Art. 18 ICCPR)
5. Chrześcijanie nie mogą się swobodnie gromadzić ani spotykać w celu sprawowania kultu (Art. 21 ICCPR)
6. Chrześcijanie należą do klasy osób „wrogich” reżimowi i są dyskryminowani ze względu na religię (Art.. 26 ICCPR) 

Spis treści

9. Sytuacja innych mniejszości religijnych

Choć kult przywódcy Korei Północnej teoretycznie nie pozostawia miejsca na religię, wiadomo o istnieniu wyznawców buddyzmu i konfucjanizmu. Te religie są częścią azjatyckiej mentalności kulturowej i mogą być wyznawane prywatnie.

'Działalność zabobonna' (rozumiana jako wróżenie) jest zakazana. Organizacje pozarządowe (NGO) odnotowały jednak wzrost tego zjawiska, na przykład przed planowaniem ślubu lub zawieraniem transakcji biznesowych.

Pojawiły się również doniesienia o naruszeniach praw wobec wyznawców Falun Gong.

Spis treści

10. Open Doors w Korei Płn.

Zakres prac, na których skupiono się w Korei Północnej, obejmuje:

• Dostarczanie prześladowanym chrześcijanom w Korei Północnej, poprzez sieć Open Doors w Chinach, pomocy w nagłych wypadkach (żywność, leki, ubrania itp.).
• Prowadzenie szkoleń za pośrednictwem audycji radiowych.
• Zapewnienie schronienia, szkoleń i materiałów szkoleniowych północnokoreańskim wierzącym w Chinach (którzy często wracają do Korei Północnej).

Spis treści

11. Módl się za Koreę Płn.

• Módl się, aby uwięzieni chrześcijanie i ich rodziny byli podtrzymywani przez dobroć i obecność Jezusa Chrystusa.
• Módl się o mądrość, rozeznanie i odwagę dla chrześcijan, gdy starają się spotkać mimo grożącego im  niebezpieczeństwa.
• Módl się, aby chrześcijańscy konwertyci ze środowisk muzułmańskich lub prawosławnych byli zachęcani i umacniani w wierze.